یا صاحب الزمان! دیگه خسته شدیم. از فراق، از انتظار، از...باور کن دیگه بسّه. بس نیست؟ تا کی هتک حرمت؟تا کی...؟ تا به کی زخم زبون شنیدن؟ تا به کی بی صاحب بودن؟ تا به کی دست روی دست گذاشتن؟بازم توهین. بازم کاریکاتور!تسلیت،آجرک اللّه یا بقیة الله. سرت سلامت آقا... آقا شرمنده،(مگه میزارن امشب که شب تولد آقامون امام حسن مجتبی (ع) هستش شادی کنیم این از خدا بی خبر تا کی...) دارم می گم سرت سلامت اما خودم با کارام بیمارت می کنم. هیچ کی به اندازه ی خودم دلتو خون نکرده.هیچ کی به اندازه ی خودم به صورتت سیلی نزده... دیگه قلما با عملا یکی نیست.آقا دو رویی زیاد شده. برادر به برادر از پشت خنجر می زنه و به دل تو من... آقا دیگه آپارتمان دلم رو قیمت حراج روش زدم، تا نفروختم به دادم برس... دیگه بی تو قلب ستاره ها نمی زنه. بی تو آسمون نقاب سیاشو از چهرش بر نمی داره. زمین هم هر لحظه داره تهدید می کنه که اگه آقا نیاد همه رو در خودم فرو می برم...اما ای شیعه از من و تو چی بر می یاد؟... هیچی به جز دعا...
(اللهم ادخل علی اهل القبور السرور...) حضرت در یک تشرف معتبر در مورد این دعا(که در ماه مبارک رمضان پس از هر نماز خوانده می شود) فرمودند: این دعا، دعایی است که در حقیقت برای فرج و ظهور ما خوانده می شود.                                 
                                          اگه دوستش داری از دعای خیرت محرومش نکن...
                                                              برا سلامتیشون صلوات