سلام

از دير باز داستان جيفه بودن دنيا و بدي و زشتيش تو سنخراني ها و نوشته ها مرسوم بوده اما نمي دونم كجاي كار عيب داشته كه نه نها مردم به جيفه بودن دنيا ي نبردن بلكه خيلي از سخنرانان هم در استفاده بي حد و حصر از دنيا با مخاطبين هم كاسه شدن.

كي ميشه بزرگواران يه نگاه جامعي به دنيا از نگاه دين پرداخت كه هم تامين كننده منافع و لذات حلال دنيايي بشه و هم به وسيله همين دنيا مردم بهشت رو براي خود بخرن؟